My US Visa experience

While participating in the International Volunteers Leadership Program (IVLP) in November 2012, I visited Washington DC  using the 10-year visa that was granted to me in 2009. I love the scenic spots there but I love the Philippines more. (Photo by Elena Aben)

Kung hindi ako nagsundalo, sa palagay ko hindi rin ako nakapunta sa United States of America, ang lugar ni Superman at Wonder Woman na pinapanood ko noong aking kabataan. 

The first time I set foot in this land was in 2004 when I was sent by the Armed Forces of the Philippines to attend a military training in the US Infantry School in Fort Benning, Georgia. 

I had no problems with the visa application during that time. They were all arranged by people in JUSMAG. Nagsulat lang ako sa form, dala ang passport at Travel Authority mula sa Department of National Defense, at sila na mismo ang nagsama sa akin para mabigyan ng B1/B2 Visa. No long queues. No kulitan interviews. Easy? Yes, very easy if your travel is sponsored by the US government. Eh kasi naman tsong, dumaan na rin sa screening process sa AFP ang mga candidates para sa foreign schooling.

Nang nagbalik ako sa US noong 2007 para suriin ang nabili ng AFP na night-fighting equipment sa supplier nito sa Arizona, halos ganon din ang procedures. Easy lang kagaya noong una kong apply kasi katuwang ng AFP liaison officers ang JUSMAG officers para sa pag-apruba ng aming travel.

Kaya lang, me problema. We were granted short duration non-immigrant visas. Pinagkasya lang yong mga araw na nakalagay sa itinerary. I always made sure that I return to the Philippines as scheduled and within the allowed time frame. 

Kung sakaling gustuhin kong mag-travel uli para mag-gallivanting sa US kasama ang pamilya, hindi na pwede ang aking dating mga visa. 

My US visa application

Pagkatapos ng aking paninilbihan bilang UN Military Observer sa Sudan noong 2009, minabuti kong mag-apply ng visa muli kasama ang aking asawa at anak. 

Dahil bakasyon ang aming purpose, sariling sikap na ang lahat. No more AFP liaison officers. No more JUSMAG friends. I did it on my own. 

Ito yong mga steps na aking ginawa:

1. Nag-apply kami online ng non-immigrant visa (NIV) sa US Embassy Manila website;

2. Nagbayad kami ng visa fees online gamit ang credit card at print namin ang resibo;

3. Tumawag sa US embassy hotline (02) 982-5555 para magpa-sked ng visa interview.

I read the instructions about the visa interview procedures. Inaral ko yong pwedeng itanong. Inihanda ko yong mga dokumento na pwedeng hanapin kagaya ng sumusunod:

1. Appointment as a Major of the AFP (Promotion Order);

2. NSO-certified  birth certificates naming tatlo at ang Marriage Certificate;

3. Latest income tax return;

4. Statement of Assets and Liabilities;

5. Bank books para maipakita ang kapiranggot na kayamanan kuno.

6. Government-issued IDs;

7. Lahat na dokumentong nakasaad sa Visa Interview (i-click ang link para makita) kagaya ng Confirmation Letter at yong US Visa application form mismo.

Syempre, tiningnan ko rin ang mga do's and don'ts kapag nagpapa-interview ng US visa. Nagtatanong din ako sa mga kaibigan para sa tips:

1. Outfit. Bawal ang hitsurang bandido o yong tipong 'detachment mentality'. Dapat presentable. Mas maigi raw naka-coat and tie. What? Kinakati katawan ko sa Americana ah. Sanay ako sa Battle Dress Attire!

2. Electronic equipment. Bawal dalhin ang kahit anong uri ng electronic equipment. Bawal ang cellphones, I-pad, USB at kung anu-ano pa basta 'electronic gadgets'. Gets mo ba?

3. Truthfulness. Ika nga, 'say nothing but the truth'. Wag mambola. Wag evading sa mga tanong. Dapat maging totoo dahil dyan ka mabulilyaso!

4. Discipline. Wag pakalat-kalat sa loob ng embassy grounds. Sumunod sa instructions. Wag magtapon ng kahit ano. Wag maingay na tila palengkera. In short and simple language, wag kang pasaway!

Interview Day

Dahil 8:00am ang pinili naming Visa Interview, minabuti naming pumunta doon 6:00am pa lang. Binulabog ko ang aking pamilya 4:30am pa lang. Wake up, wake up! Reveille, reveille!

Suot ang aming coat and tie, tila ay sa Kongreso ang pasok namin ng anak ko na si Harvey ang kanyang Ina na naka-porma din parang mag-attend ng SONA ng Presidente.

Naghanap ako ng parking lot sa harap mismo ng Embassy at nilakad naming patawid papunta sa entrance.

Sinuri ng gwardya ang aming passports at Confirmation Letter pati ang na-fill up na visa application form (DS-160) na downloaded sa internet. 

Don ko naman nahimas sa aking bulsa ang maliit kong phone. Bawal ito. Nasulyapan ko ang snappy na pulis na nakabantay. Special Action Force sya at nakasuot ng tabak ng Scout Ranger. Ahhh kakampi.

"Musang, pwede akong makisuyo pakibulsa muna itong comms ko nakaligtaan ko iwan sa Patrol Base?". 

"Yes sir!" Alam agad nya na parehas kaming Pusang Gala. Binola ko pa sya ng konti.

"Ang talas ng tabak mo bro, naitaga mo ba sa Tango Mike?" Proud sya. Iba na talaga pag me ka-Musang.

Dalawang posts ng gwardya ang nadaanan namin. High-tech yong security check sa pangalawa. 

"Sir, meron kayong dalawang electronic equipment".

Nagtaka ako. Iniwan ko na lahat sa pagkaalam ko. "Anong klase yang gadget na yan?"

"Sir, broadband internet nyo andyan sa bag ni Maam!"

Napatawa na lang ako. Binitbit ko palabas at nakiusap muli sa Musang para sa usapang 'hide sites'. 

Pagkabalik, pumila uli kami para kumuha ng designated number sa pila. Idinikit ito sa aming application form.

Pagkapasok sa pintuan, merong lounge na kung saan mag-aantay para sa pre-interview process. Ito ay nasa loob ng compound ngunit nasa labas ng main building na kung saan magaganap ang interview.

Maraming upuan doon at mukhang kasya mga 200 ka tao. Merong nagtitinda ng inumin at snacks at merong napakalinis at mabango na comfort rooms. 

Iisa lang ang pinakamaingay doon. Sya yong designated guide ng US embassy. Sila ang nagsisigaw ng mga numero na susunod sa pila para pumasok na sa main building. 

Pagkapasok,meron uling gwardya para sa security check. Lahat ng bags ay sinusuri bago ito ibalik sa may-ari at paupuin kami sa waiting area. 

Bago ang interview ay merong dalawang proseso. Una ay ang document screening. Pagkatapos ay pipila uli para sa finger printing na kung saan ay meron ding iilang mga katanungan. Tinatatakan ng 'Captured' ang application form kapag natapos na itong proseso, then antay na sa tawag para sa actual na Visa Interview. 

Dahil matagal ang tawagan ng visa interview, nakikiusyoso kami sa mga Q & A ng mga nasa harap sa amin. Sa window para sa mga Sea Farers, halos lahat ay pasado. 

Sa mga aplikante ng tourist visas, maraming luhaan at nakalaylay ang balikat pagkatapos ng interview. 

Ang aking tsismis: "The Buzz"

Sanay ako sa training ng military na kung tawagin ay 'Recon and Surveillance' pati ang Listening Post operations. 

Ito ang aking mga naririnig sa interviews ng iba't-ibang nilalang:

1. Mag-ina (mother and daughter) na pupunta ng Hawaii. 

    

   Consul: So you're going back to the United States? 

    Mother: Yes sir.

   Consul: You were there in 2002 for two months. Did you work there?

   Mother: Yes, I stayed with my cousin. I didn't work. 

   Consul: Are you sure you didn't have an employment? (Tinitigan sya sa mata)

   Mother: Ahhhhhh. No. No. My cousin is a Nurse. (Bulol na ang sagot)

   Consul: Why are you bringing your daughter along? She has not graduated in college yet.

   Mother: I want her to see Hawaii to see the scenic spots there.

  Consul:  Okay, you can return some other time when she is already old enough. (Ibinalik ang passports dahil disapproved).

2. Si Ate na gusto mag-tour sa USA

   Consul:  Why do you want to visit the United States?

   Ate:       I want to see places like the Grand Canyon.

   Consul:  Who is paying for your trip?

   Ate:       My parents. 

   Consul:  Do you have a job here?

   Ate:      None. I am receiving financial support from my parents. 

   Consul: Okay. You can apply for a Visa when you are already old enough and ready to support yourself (Booooom! Binalik ang passport)

3. Si Tita na 'negosyante'

   Consul:  Do you have a  job here?

   Tita:  I am self-employed. I earn at least P150,000.00 a month. I have a water refilling station and a gasoline station in Mindanao.

    Consul: Why do you want to visit the United States?

     Tita: I want to visit Disneyland.

     Consul: You have a relative in New York, aren't you visiting him?

     Tita:  Nope. I just want to visit Disneyland and nothing else. I can take care of my own trip.

     Consul: So you are not seeing anyone? Just Disneyland? Which Disneyland?

     Tita: Yes. It is somewhere in California. 

     Consul: Where in California?

     Tita: I am not quite sure but it is there. (Bulol-bulol na). 

     Consul: Okay, you can re-apply for a visa when you already know where that Disneyland is. Thank you!

Our visa interview

Seeing teary-eyed people whose application papers and passports were returned, I became nervous. Hindi pala madali ang interview. Dapat straight answers. Yon lang ang sikreto. Makakasagot kaya kami nang mabuti lalo na ang aking anak?

Parang pupunta din ako sa gyera sa Basilan at kasama ko ang aking pamilya. I didn't know if we were going to win. "Watch and learn!"

Sabay-sabay kaming tatlo na humarap sa Consul pagkatawag ng aming numero. Agad kung isinuot sa slot ng window ang aming mga dokumento. 

Consul:   Aha, you're going to the United States as a family?

Me:        Yes sir, I want to spend a vacation with them this time. 

Consul:   What is your job? (Nagtanong pa kahit alam naman nya yon)

Me:        Sir, I am a professional soldier and a public servant. I am an officer of the Armed Forces of the Philippines. 

Consul:   So, why are you bringing your family to the US?

Me:        Sir, I have just returned from my 1-year United Nations deployment in North Africa and I had promised to reward my family with a vacation after my long absence. 

Consul:    And, what is your job? (Lumingon sa aking misis at tinanong ang bagay na alam na rin nya kasi nasa application form nakasulat)

Misis:       I am the Finance Controller of Big Buddha Restaurant Incorporated, a chain of Chinese restaurants that operates Super Bowl of China.

Consul:     What about you young man? How old are you? (Pinagbalingan ang aking 9 yr old na unico hijo)

Harvey:     I am 9 years old and will turn 10 in October (Wow, gusto ko pumalakpak nakaka-straight English ang bugoy). 

Consul:       Where are you studying?

Harvey:       I am now studying in Don Bosco School.

Consul:       Okay. Enjoy your trip. Your passports will be sent to you in 1-2 weeks time. 

Kaming tatlo: Yeyyyyyyyyyyyyyyyyy! (silent na hiyaw).

See? It's more fun in the US embassy. What is the secret for a visa approval? No secrets. I have shared them all.